Ιστορικά, δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας -με το μέγεθος και τη δομή της ελληνικής οικονομίας- η οποία να έχει καταφέρει να ξεπεράσει -έστω και μία- μεγάλη κρίση, χωρίς τη βοήθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Χωρίς τραπεζικό σύστημα, δεν υπάρχει οικονομική ανάκαμψη. Χωρίς ιδιώτες επενδυτές δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Χωρίς πιστώσεις δεν υπάρχει ζωή στις επιχειρήσεις.
Στην Ελλάδα φαίνεται πως προσπαθούμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία…
Σε χώρες όπως η Ελλάδα, το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί όπως η σπονδυλική στήλη στο ανθρώπινο σώμα. Στηρίζει τα αδύναμα σημεία του σώματος και κρατά αντίσταση στα υπέρβαρα. Το σημαντικό όμως είναι ότι η σπονδυλική στήλη κρατά όρθιο το κορμί της ελληνικής οικονομίας σε κάθε δύσκολη στροφή…
Τον τελευταίο καιρό, μερίδα των Ελλήνων πολιτικών, έχει αποδυθεί σε ανένδοτο κατά του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ακολουθώντας –νομίζουν- τα βήματα ξένων «αριστερών κινημάτων».
Η Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση άλλα λέει στο εξωτερικό κι άλλα κάνει εντός συνόρων. Διαδίδουν ότι δεν θα επιτρέψουν πλειστηριασμούς «λαϊκής κατοικίας».
Διαδίδουν ανόητες, ανέφικτες και αβάσιμες, σκέψεις και ιδέες για «αγορά κόκκινων στεγαστικών δανείων» μιας συγκεκριμένης επαγγελματικής ομάδας, των στρατιωτικών, απλά και μόνο επειδή είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι.
Το πρόβλημα όμως στην Ελλάδα δεν ήταν το τραπεζικό σύστημα. Ανέκαθεν το πρόβλημα ήταν και είναι το ανεύθυνο Κράτος που πάντα ξόδευε περισσότερα απ’ όσα εισέπραττε.
Στην Ελλάδα, το τραπεζικό σύστημα χρειάστηκε στήριξη επειδή ο καλύτερος και μεγαλύτερος πελάτης του, το Κράτος, χρεοκόπησε. Οι τράπεζες αγόραζαν ομόλογα, τα ομόλογα σήμερα θεωρούνται «σκουπίδια» από τις αγορές, παρά το «κούρεμα» χρέους και το PSI.
Σήμερα, οι τράπεζες στην Ελλάδα χρειάζονται μία και μόνον μία στήριξη, έναν άξονα:
- Αξιοπιστία, Σοβαρότητα, Σταθερότητα και Συνεργασία.
Όλα αυτά από μία κυβέρνηση που δεν φημίζεται για τέτοιου είδους ικανότητες…
