Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Κάθε παρέα, σε κάθε ομήγυρη, στην ταβέρνα, στο πάρτι, στο γήπεδο, στο καφενείο. Η συζήτηση μεταξύ μικρών, μεσαίων ή ισχυρότερων επιχειρηματιών είναι πάντα η ίδια: «Είναι αδύνατο, να συναγωνιστώ τον πτωχευμένο συνάδελφό μου».
- Επιχειρήσεις με τεράστια «κόκκινα δάνεια», ιδιώτες που χρωστούν σε όποιον μιλάει Ελληνικά, Αγγλικά κι όχι μόνο, μικρομεσαίοι που το όνομά τους λάμπει στη λίστα του ΤΕΙΡΕΣΙΑ και του ΚΕΑΟ, εξακολουθούν να κινούνται άνετα στην αγορά, τιμολογούν παράλογα για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους, αγοράζουν με μανία τον …τζίρο τους, αδιαφορούν για το τελικό αποτέλεσμα, το κέρδος ή τη ζημία.
Έχουν μήνες να πληρώσουν τους εργαζόμενους που απασχολούν, αφήνουν εκκρεμείς κι απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου και κοινοχρήστων, φυσικά αδιαφορούν για τις διαρκείς οχλήσεις των εισπρακτικών εταιρειών.
Κι όμως υπάρχουν. Ζουν αναμέσά μας, «προσφέρουν στην αγορά», κατεβαίνουν σε διαγωνισμούς, διεκδικούν επιδοτήσεις, κερδίζουν «μερίδια αγοράς», συμμαχούν με υγιείς επιχειρήσεις και στρεβλώνουν την οικονομική πραγματικότητα.
Τους βλέπουμε στο πανάκριβα ιδιωτικά clubs. Παίζουν τένις με τραπεζίτες, κάνουν σκι με πολιτικούς, συμμετέχουν (όταν δεν διοργανώνουν) λαμπερά πάρτι ακόμη και με δικαστικούς και υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων ή των οργανισμών τους οποίους έχουν «φεσώσει».
Δέκα χρόνια μετά την χειρότερη οικονομική ύφεση σε καιρό ειρήνης, η Ελλάδα λέει ότι βγαίνει από την κρίση, χωρίς να έχει διορθώσει τα λάθη που την οδήγησαν στον γκρεμό.
Η Ελλάδα δεν έχει αλλάξει οικονομικό μοντέλο παραγωγής πλούτου. Οι ίδιες «παραδοσιακές» επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι ίδιοι οικονομικοί στόχοι, οι ίδιοι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν -δυστυχώς- τις ίδιες μεθόδους επιβίωσης και κυριαρχίας.
Η Ελλάδα ελπίζει στον Τουρισμό και την Κατανάλωση για να διογκώσει το ΑΕΠ της. Αυτή δεν είναι ανάπτυξη. Είναι διόγκωση του ΑΕΠ. Η Ελλάδα δεν τολμά να παράγει νέα διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, ελάχιστοι και μετρημένοι στα δάκτυλα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν να καταγράψουν αξιοπρεπή διεθνή παρουσία η οποία δυστυχώς περιορίζεται στα στενά όρια της βαλκανικής μας γειτονιάς.
- Στην θλιβερή ιστορία των «κόκκινων δανείων» και της «ανάλγητης» συμπεριφοράς των τραπεζών υπάρχει και το ζήτημα αθέμιτου ανταγωνισμού.
Έντιμοι και συνεπείς επιχειρηματίες, ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις που είναι ομοειδείς με τις «προβληματικές», ακόμα και μέσα στην χειρότερη κρίση της οικονομίας μας, έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να παραμείνουν ενήμερες να τακτοποιούν τις υποχρεώσεις τους, να διατηρήσουν το προσωπικό τους, να πληρώνουν έγκαιρα μισθούς και εισφορές.
Ποια είναι η δική τους επιβράβευση, αν τα «κόκκινα» γίνουν και πάλι «πράσινα», με μια μεγάλη δόση «κουρέματος» του χρέους το οποίο τελικά δεν εξυπηρετείται απλώς ο «έξυπνος» αγοράζει χρόνο και συνεχίζει;
- «Επιχειρηματίες» που έχουν βρει τον τρόπο να παίρνουν παρατάσεις ή δάνεια «πάνω» στα δάνεια και απλώς περιμένουν την ώρα που οι οφειλές τους θα τους χαρισθούν.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν ολόκληροι κλάδοι στους οποίους οι επιχειρήσεις που τους απαρτίζουν έμαθαν να λειτουργούν έτσι για χρόνια ολόκληρα. Ακόμη και πριν από το ξέσπασμα της κρίσης.
Ήρθε η ώρα να σπάσει το απόστημα. Τα «κόκκινα δάνεια» θα φύγουν από τα γραφεία του «γνωστού ή συγγενούς τραπεζοϋπαλλήλου» και θα περάσουν στα χέρια επαγγελματιών που γνωρίζουν να αποτιμούν την πραγματική αξία κάθε επιχείρησης και κάθε εγγέγυου ώστε «να κλείνει ο φάκελλος μέσα σε λίγες εβδομάδες»….
