Δημήτρης Μαλλάς
Από τις αρχές της εποχής της απελευθέρωσης της τηλεπικοινωνιακής αγοράς -πριν περίπου 15 χρόνια- άπαντες όσοι ασχολούνταν με το συγκεκριμένο κλάδο υποστήριζαν ότι οι «παίκτες» είναι πολλοί και η αγορά δεν σηκώνει τόσους πολλούς. Η πραγματικότητα είναι πως κάποια στιγμή είχαμε φθάσει στο σημείο ο αριθμός των ανταγωνιστών του ΟΤΕ όσον αφορά στις υπηρεσίες σταθερής τηλεφωνίας αρχικά και των ευρυζωνικών συνδέσεων στη συνέχεια να είναι διψήφιος. Η ευρεία άποψη ήταν πως ο αριθμός των τηλεπικοινωνιακών παρόχων δεν μπορούσε να ξεπερνά τους 5-6, εκ των οποίων οι 3 θα ήταν και πάροχοι κινητής τηλεφωνίας.
Μετά από περίπου 10 χρόνια, η εκτίμηση αυτή δείχνει να γίνεται πραγματικότητα. Μετά την πώληση της Cyta Hellas, πρακτικά οι πάροχοι είναι 4 (Cosmote, Vodafone, Wind και Forthnet) χωρίς να αποκλείεται στο όχι πολύ μακρινό μέλλον να γίνουν 3 αν η Forthnet καταλήξει τελικώς στον έλεγχο κάποιας από τις Vodafone-Wind. Το ερώτημα είναι αν αυτό είναι καλό ή κακό για την αγορά και ειδικά για τους καταναλωτές όσον αφορά το επίπεδο του ανταγωνισμού.
Η απάντηση δεν είναι απλή όσον αφορά το επίπεδο του ανταγωνισμού. Σε άλλες περιπτώσεις, έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και με δύο «παίκτες» είναι δυνατόν να υπάρξει ανταγωνισμός, αλλά δεν μπορείς να είσαι βέβαιος πάντα γι’ αυτό.
Το άλλο ερώτημα, το οποίο, προσωπικά, θεωρώ ως πιο σημαντικό είναι αν χωράνε πάνω από 3-4 «παίκτες» στη συγκεκριμένη αγορά. Πιθανότατα όχι, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα περιθώρια κέρδους έχουν περιοριστεί σημαντικά καθώς στο παρελθόν υπήρξαν αρκετοί «πόλεμοι τιμών». Οπότε, η συγκέντρωση ήταν μάλλον αναμενόμενο. Το θέμα είναι η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών να βελτιωθεί και να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε, ως καταναλωτές, καλύτερες ταχύτητες και εμπειρία.
