Ο (νέος;) αυτοκινητόδρομος Πάτρα – Πύργος έχει μήκος 73 χιλιομέτρων. Θεωρητικά είναι από τα ευκολότερα κατασκευαστικά έργα οδοποιίας, η αναγκαιότητα του οποίου είναι αναμφισβήτητη.
Είναι έργο επιδοτούμενο -φυσικά- από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αν δεν ολοκληρωθεί μέχρι το 2023, δεν θα χαθούν μόνο τα λεφτά της επιδότησης, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει επιπλέον μεγάλα πρόστιμα και αποζημιώσεις.
Η αλήστου μνήμης προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών, αποφάσισε να «σπάσει» το έργο σε 8 τμήματα, για να βοηθήσει μία συγκεκριμένη, μικρή και ανυπόληπτη κατασκευαστική εταιρεία, που ανήκε σε ιδιοκτήτη, φίλα προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία όχι μόνον δεν τήρησε τα συμβεβλημένα αλλά εκτέθηκε σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα.
Η σημερινή -θεωρητικά φιλελεύθερη- πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών «αποφάσισε και διέταξε»: Το έργο του αυτοκινητόδρομου Πάτρα-Πύργος θα το αναλάβει ο «εθνικός μας κατασκευαστής», η Ολυμπία Οδός.
Δεν είναι δουλειά μας να κρίνουμε το ορθόν ή μη της πολιτικής απόφασης, του αρμόδιου υπουργού.
Το ερώτημα είναι αν αρκεί η απόφαση ενός ανθρώπου, χωρίς νόμιμες διαδικασίες και χωρίς διαβούλευση, για να διαλυθούν τα υπογεγραμμένα συμβόλαια και οι διεθνείς συμβάσεις, με τους υπόλοιπους εργολάβους που έχουν ήδη ξεκινήσει και προχωρήσει τις εργασίες, χωρίς -από τον περασμένο Ιούλιο- να εισπράττουν τα δεδουλευμένα τους.
Το Κράτος καθυστερεί επίτηδες τις πληρωμές ώστε οι εργολάβοι να μη μπορούν να εκτελέσουν κανονικά τις εργασίες τους και με τον τρόπο αυτό, το Κράτος να βρει πρόσχημα «για αδυναμία εκτέλεσης του έργου» και να αναθέσει το έργο στην Ολυμπία Οδό.
Η Ολυμπία Οδός αφού αναλάβει το έργο –εάν κι εφόσον εγκριθεί η αλλαγή από τις υπηρεσίες της ΕΕ και αφού ολοκληρωθούν οι δικαστικές επιπλοκές με τις ενστάσεις των ενδιαφερομένων- τότε -για να προχωρήσει …γρήγορα (;) – θα …αναθέσει τμήματα του έργου στους …υπεργολάβους των οποίων τις συμβάσεις το Υπουργείο επιθυμεί να διακόψει (!).
Κι όλα αυτά γιατί;
Γιατί, το Υπουργείο Υποδομών δεν μπορεί, δεν καταδέχεται, δεν δέχεται να καθίσει, σ΄ ένα τραπέζι διαλόγου με τους ενδιαφερόμενους επιχειρηματίες και τεχνοκράτες, να συναποφασίσουν την βέλτιστη μέθοδο γρήγορης υλοποίησης ενός χρήσιμου έργου με το μικρότερο δυνατό κόστος, χωρίς τις ατελέσφορες προσφυγές στη Δικαιοσύνη, τη διεθνή διαπόμπευση της χώρας και την ανταλλαγή εκατέρωθεν προσβλητικών επιστολών που τελικά προσβάλλουν το κύρος της Ελληνικής Οικονομίας…
