Για την αποπομπή Κοτζιά γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά.
Κάποιοι σκέφτηκαν το προφανές. Πως δηλαδή στην αγωνία του ο Τσίπρας να παραμείνει στην εξουσία δεν δίστασε να θυσιάσει τον Κοτζιά για χάρη του Καμμένου. Εκ πρώτης όψεως έτσι φαίνεται. Αλλά πόσο σίγουρο είναι πως η επιλογή του Πρωθυπουργού να μην αποπέμψει τον Υπουργό Άμυνας θα τον διατηρήσει στην εξουσία; Το πολύ πολύ να αποφεύγει να μπει σε μπελά τώρα… Τον μπελά, ωστόσο, μάλλον δεν θα τον αποφύγει…
Κάποιοι μίλησαν για συμπαιγνία Τσίπρα – Καμμένου. Πως, δηλαδή, υποδύονται ότι διαφωνούν με επίκεντρο το Σκοπιανό. Αλλά στο παρασκήνιο η συμφωνία τους παραμένει ενεργή. Ο Αλέξης Τσίπρας θα βοηθήσει τον κυβερνητικό του εταίρο, σε πείσμα και κόντρα των συντρόφων στον ΣΥΡΙΖΑ, να βρει εκ νέου μια θέση στην επόμενη Βουλή. Το πως, είναι θέμα …σκηνοθεσίας.
Κάποιοι άλλοι είπαν ότι Τσίπρας και Καμμένος είναι στην ίδια “γραμμή” σε ό,τι αφορά στον αμερικανικό προσανατολισμό τους. Πως και οι δυο σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις αμερικανικές απαιτήσεις. Και πως απλά, μέμφονται (αν τελικά μέμφονται) ο ένας τον άλλον για το ποιος είναι το καλύτερο …αμερικανάκι. Εξ ου και οι προειδοποιήσεις για προσωπικές στρατηγικές του κ. Τσίπρα…
Ο Κοτζιάς έκανε έγκαιρα την ηρωική έξοδο
Όλες οι εκδοχές είναι αξιοσέβαστες. Και πράγματι, ενέχουν αρκετές δόσεις αλήθειας. Δεν είναι όμως εκεί η ουσία. Η ουσία βρίσκεται σε μια άλλη εκτίμηση. Ότι δηλαδή ο Κοτζιάς βρήκε την ευκαιρία να κάνει ηρωική έξοδο. Ότι χρησιμοποίησε σαν αφορμή τον καβγά με τον Καμμένο για να πηδήξει από το τρένο, την ύστατη στιγμή. Πότε δηλαδή; Την ώρα που διαβλέπει τον πρόωρο θάνατο της συμφωνίας των Πρεσπών.
Μπορεί κάποιοι επιχείρησαν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι ο Τσίπρας (που και ο ίδιος αντιλαμβάνεται το θάνατο της συμφωνίας) εξεδίωξε ως “άχρηστο” τον Κοτζιά. Μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο Τσίπρας δεν είχε τέτοια πρόθεση. Δεν ήθελε να αποπέμψει τον Κοτζιά. Και ήταν ίσως από τις σπάνιες που έλεγε αλήθεια “…με πόνο ψυχής…”. Γιατί πράγματι, ο Τσίπρας τους θέλει όλους κοντά του. Τώρα, που αρχίζει να αισθάνεται αδύναμος. Θέλει το “στράτευμα” συγκροτημένο και συγκεντρωμένο. Όχι να αρχίσει να φυλλοροεί.
Όσο “αχρείαστος” ο Κοτζιάς, άλλο τόσο και ο Τσίπρας
Ανεξαρτήτως όμως των προθέσεων και των συναισθημάτων του Πρωθυπουργού, η παραίτηση Κοτζιά σηματοδοτεί πολιτικές εξελίξεις. Γιατί;
Γιατί επιβεβαιώνει ότι η συμφωνία των Πρεσπών πνέει τα λοίσθια. Και αν εκπνεύσει οριστικά το επόμενο διάστημα, εκπνέει και η χρησιμότητα του Αλέξη Τσίπρα στους ξένους. Κι εδώ είναι η ουσία. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε σφόδρα την επιθυμία να μείνει και να εξαντλήσει την θητεία του. Και για να την ικανοποιήσει, ήταν πρόθυμος να ικανοποιήσει οποιοδήποτε αίτημα του οποιουδήποτε θα τον στήριζε να το κάνει. Όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν γίνονται όπως θα θέλαμε…
Αν λοιπόν οι Σκοπιανοί ακυρώσουν την συμφωνία, οι Αμερικανοί δεν έχουν να περιμένουν από τον Τσίπρα να την περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο. Άλλωστε, είναι οι τελευταίοι που περιμένουν κάτι από τον Αλέξη Τσίπρα… Όλοι οι υπόλοιποι έχουν ικανοποιηθεί…
Μετά από αυτό λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι πλέον μόνος του. Μόνος του αντιμέτωπος με όλα τα άλλα ζητήματα που έχουν συσσωρευτεί και πρέπει να διαχειριστεί (βλ. προϋπολογισμός και έγκριση από τους δανειστές, περικοπές συντάξεων, κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών, αδυναμία εξόδου στις αγορές κοκ).
Πότε θα του πουν να φύγει
Τότε λοιπόν, αντί να μείνει για να το “παλέψει”, κάποιοι εγχώριοι υποστηρικτές του θα του συστήσουν να φύγει όσο είναι καιρός. Όσο δηλαδή του έχει απομείνει κάποια επιρροή ώστε να παραμείνει το πολιτικό αντίβαρο του Κυριάκου Μητσοτάκη για παν μελλοντικό ενδεχόμενο…
Συνεπώς, αν στα Σκόπια έχουμε πρόωρες εκλογές και ήττα του Ζόραν Ζάεφ, εκεί περί τις αρχές Δεκεμβρίου, θα αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για πρόωρες εκλογές και στην Ελλάδα.
Ο Πάνος Μαυρίδης είναι δημοσιογράφος, διευθυντής του www.new–deal.gr
