Βάζουμε δύσκολα σ’ ένα από τα best seller παγκοσμίως, της κατηγορίας των SUV, στους χωματόδρομους της ορεινής Ευρυτανίας.
του Τάκη Πουρναράκη
Θυμήθηκα μια συζήτηση με αφορμή την πρώτη γενιά Cayenne, τότε που οι σκληροπυρηνικοί των 911 δεν την αναγνώριζαν καν ως Porsche: “Κάποιος λόγος υπάρχει φίλε, που πουλάει τόσο πολύ” ήταν η φράση που με έκανε αντιπαθή στο κλειστό club εκείνων των ιδιοκτητών. Η Cayenne έμελλε να σώσει την παρτίδα για την Porsche και παρέμεινε για μεγάλο διάστημα best seller της γερμανικής μάρκας.
Το Honda CRV αντίστοιχα είναι σταθερά στο tοp 10 πωλήσεων παγκοσμίως και εναλλάσσεται με το Toyota RAV 4 στο Νο 1 των πωλήσεων SUV, στον πλανήτη. “Προφανώς κάποιος λόγος υπάρχει που πουλάει 800 χιλιάδες κομμάτια το χρόνο” σκεφτόμουν ξεκινώντας με το CRV από τη Ναύπακτο για το μοναδικής ομορφιάς φαράγγι “Πάντα Βρέχει” που βρίσκεται 38km νοτιοδυτικά του Καρπενησίου. “Πάντα Βρέχει” λόγω καταρρακτών.
Το CRV που είχαμε στα χέρια μας είναι μόνιμα 4κινητο με αυτοματοποιημένο κιβώτιο συνεχώς μεταβαλλόμενης μετάδοσης CVT, υπερτροφοδοτούμενο βενζινοκινητήρα 1.5lt/193PS. Κινούμενοι στην Ολυμπία Οδό μέχρι τη Ναύπακτο είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε το τρίπτυχο “άνεση, χώροι, ασφάλεια” που χαρακτηρίζει το CRV. Η ανάρτηση με γόνατα MacPherson μπροστά και πολλαπλούς συνδέσμους πίσω εξασφαλίζει εξαιρετικά επίπεδα άνεσης καθώς οι μηχανικοί της Honda αξιοποίησαν για το σετάρισμά της, την κορυφαία ακαμψία του νέου ελαφριού πλαισίου. Επιπλέον το κιβώτιο CVT, έχει όλα τα πλεονεκτήματα της συνεχούς μετάδοσης χωρίς το μειονέκτημα του ενοχλητικού θορύβου.
Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στην ομοιόμορφη καμπύλη ροπής που επιτρέπει να μην διατηρούνται σταθερές οι στροφές του κινητήρα σαν να πατινάρει η μετάδοση, στη φάση της επιτάχυνσης. Θόρυβος προκαλείται μόνο όταν φέρεις το κιβώτιο στη ρύθμιση “sport” και βρεθείς στη φάση “προσπέρασμα με τέρμα γκάζι”. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις το CVT κάνει τη δουλειά του χωρίς να τραβά την προσοχή χάρη και στο σύστημα Active Noise Cancellation. Συνολικά στο ταξίδι το CR-V είναι εξαιρετικά αθόρυβο.
Πόσο δύσκολα να είναι 100km;
Αυτό σκεφτόμουν ξεκινώντας από τη Ναύπακτο καθώς το σύστημα πλοήγησης της Honda έδειχνε στην οθόνη αφής 7” του συστήματος πολυμέσων ότι θα χρειαζόμασταν περίπου 120 λεπτά. Παρόμοια ήταν η ένδειξη και του Google Maps, οπότε ξεκινήσαμε ανυποψίαστοι. Μέχρι το Θέρμο η διαδρομή είναι απλά κακή με πολλές στροφές, ατελείωτες λακκούβες, επικίνδυνα σημεία και ελάχιστη ορατότητα καθώς κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να κλαδέψει τα φυτά στα όρια του δρόμου.
Σε αποζημιώνει βέβαια η θέα της λίμνης Τριχωνίδας από ψηλά με το Παναιτώλιο στο βάθος,. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η λίμνη παραμένει προκλητικά αναξιοποίητη. Μετά το Θέρμο αρχίζουν τα δράματα. Κινούμαστε στον επαρχιακό δρόμο προς Κονίσκα με μ.ω.τ τα 30km/h και φτάνοντας εκεί τελειώνει η άσφαλτος!
“Έχετε ακόμη 40km χωματόδρομο” μας λέει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μελισσοκόμων: “Προσοχή μόνο μην απομακρύνεστε από το αυτοκίνητο όταν σταματάτε γιατί η περιοχή έχει πολλούς λύκους”. Γελάσαμε με την ψυχή μας θεωρώντας ότι μας είδανε Αθηναίους και μας κορόιδευαν. Στην πορεία όταν συναντήσαμε αγρότες με τρακτέρ που είχαν την καραμπίνα δίπλα τους, καταλάβαμε πως δεν ήταν αστείο. Λύκους δεν είδαμε, αλλά αυτοί σίγουρα, μας είδαν. Η πορεία μας προς το χωριό Ροσκά διεκόπη όταν φτάσαμε σε κλειστό χωματόδρομο, έχοντας ήδη 120 λεπτά στο αυτοκίνητο.
Η επόμενη επιλογή περιελάμβανε το γύρο των βουνών, από Δομνίστα, Σκόπια, Καστανούλα, Ψιάνα. Χωματόδρομοι στενοί με κοφτερές πέτρες και νεροφαγώματα, άγιο είχαμε που δε μας έπιασε λάστιχο. Νιώθω πως έχω μπει σε μια χρονοσήρραγγα και έχω βγει στην Ελλάδα του 1950. Δεν μπορώ να πιστέψω τις εικόνες που βλέπω.
Το φράγμα του Εύηνου από ψηλά.
Οι μεγάλες ενδοτικές διαδρομές της ανάρτησης, το κιβώτιο CVT που δεν μας απασχολούσε ποτέ, και το σύστημα αυτόματης τετρακίνησης AWD ήταν σύμμαχοί μας σ’ αυτή την τιτάνια προσπάθεια να βγούμε μέσα από τα βουνά σε ασφαλτόδρομο.
Η επιλογή της μετάδοσης CVT παρέχει τη δυνατότητα ξεκούραστης, πλήρως αυτόματης οδήγησης. Το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σε πραγματικό χρόνο AWD με Έξυπνο Σύστημα Ελέγχου (Intelligent Control System) σχεδιάστηκε για να ενεργοποιείται αυτόματα, μόλις ανιχνευτεί απώλεια πρόσφυσης.
Για παράδειγμα, το σύστημα μπορεί να ανιχνεύσει πότε το CR-V ανεβαίνει και στέλνει μεγαλύτερη δύναμη στους πίσω τροχούς. Μάλιστα δίνει έως και το 60% της ροπής στον πίσω άξονα όταν χρειάζεται. Μετά όταν η επιπλέον ροπή δεν είναι απαραίτητη, ο πολύδισκος συμπλέκτης (multi-plate clutch) αποσυνδέει αυτόματα τον άξονα μετάδοσης από το πίσω διαφορικό εξοικονομώντας καύσιμο.
Θα μας φάνε οι λύκοι!
Αυτή η σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου όσο σκεφτόμουν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουμε κάποιο μηχανικό πρόβλημα σ’ αυτή την ερημιά: “Honda είναι δε χαλάει με τίποτα” επιχειρούσε να ισορροπήσει την κατάσταση, η λογική. Με τα πολλά και αφού περάσαμε το διάσελο στα 1450m υψόμετρο αρχίσαμε να κατηφορίζουμε.
Στην Καστανούλα βρίσκουμε κάποιον να ρωτήσουμε: “Κάνουν έργα γι’ αυτό ήταν κλειστός ο δρόμος. Ρίχνουν άσφαλτο, συνεχίστε από δω, έχετε καμιά ώρα δρόμο ακόμη”. Είχαμε ήδη συμπληρώσει 240 λεπτά στο αυτοκίνητο εκείνη τη στιγμή με μ.ω.τ περίπου στα 15km/h.
Μια ατελείωτη κατηφόρα και μερικά χωριά όπου η άσφαλτος δεν έχει φτάσει ακόμη, ούτε η τηλεφωνία, μόνο η ΔΕΗ (σ.σ: άμα κοπεί το ρεύμα, ξεκινά ο ΔΕΔΗΕ από Ναύπακτο και σε μερικές μέρες, πρώτα ο Θεός σε βρίσκει) μας φέρνει στην είσοδο του φαραγγιού δίπλα στη γέφυρα. Η πινακίδα λέει 800m για “Πάντα Βρέχει” και 38 km για Καρπενήσι “λες να είναι καλύτερα;” σκέφτομαι αλλά πολύ σύντομα η συζήτηση με τους επιβαίνοντες σ’ ένα Mitsubishi L200 με προσγειώνει: “Το σπάσαμε το αμάξι, τώρα θα πάμε από την άλλη”.
Το φαράγγι μας αποζημιώνει με την απαράμιλλη ομορφιά της φύσης. Εννοείται πως εκεί μέσα δεν πιάνει κανένα σήμα. Μετά από μια ώρα περπάτημα, στην κοίτη του ποταμού, φτάνουμε στους καταρράκτες. Θυμήθηκα την προγονική ρήση κάτω από το κρύο νερό: “Όσα αξίζουν πραγματικά δεν αγοράζονται με χρήμα”.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής σκεπτικοί: Προς Δομνίστα να περάσουμε το φράγμα του Εύηνου που υδροδοτεί την Αττική και να κατευθυνθούμε προς Πλάτανο. Στάση στο Ανεμοδαρμένο Διάσελο στα 1300m υψόμετρο. Βροχή, αέρας, 18 βαθμοί Κελσίου. Καθόμαστε στο πανδοχείο: “Φίλε όλα παραγωγής μας”. Πράγματι εξαιρετικής ποιότητας φαγητό, απείρως νοστιμότερο λόγω ταλαιπωρίας. Είναι σούρουπο όταν χτυπάει το τηλέφωνο, κάτι γνωστοί από κοσμικό νησί: “Έλα τι γνώμη έχεις για το τάδε αυτοκίνητο; Συγγνώμη τι ακούγεται, που είσαι;”. Βρέχει τους λέω, στέλνω μια πινέζα από το Google Maps… δεν ξανακάλεσαν! Ή έφταιγε το σήμα… ή με πήραν για τρελό.
Φτάνουμε στον Πλάτανο νύχτα, σφίγγω τα δόντια κοιτώντας την πινακίδα που λέει 50km για Ναύπακτο. Έχω συμπληρώσει ήδη 6 ώρες πίσω από το τιμόνι έστω και τμηματικά. Θυμάμαι καλά πως πρόκειται για τραγικό κομμάτι δρόμου, αλλά τα πράγματα είναι τρις χειρότερα. Τυφλές στροφές, λακκούβες και καθιζήσεις παντού, κλαδιά μειώνουν το πλάτος του δρόμου, πουθενά διαγράμμιση, σήμανση, πινακίδες. Χαροπάλεμα για να φτάσουμε στη Δάφνη. Δε βοηθούν και τα φώτα του CRV, το μοναδικό ψεγάδι που εντόπισα, προτείνω να επιλέξετε τα full led.
Ο ορισμός του dt από την είσοδο στο σπίτι, ως την πλήρη παράδοση στο Μορφέα. Στον απολογισμό της επόμενης μέρας δυο θέματα κυριαρχούν, η ομορφιά του φαραγγιού και η αντοχή/αξιοπιστία/άνεση του CRV. Όσον αφορά στο “Πάντα Βρέχει” να πάτε οπωσδήποτε αλλά με πραγματικό 4χ4. Όσον αφορά στο CRV αν ψάχνετε αυτοκίνητο στην κατηγορία, δείτε το, οπωσδήποτε. Υπάρχουν και προσθιοκίνητες αλλά και 7θέσιες εκδόσεις.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙKA Honda CRV turbo
Κινητήρας: 1.498 cc
Ισχύς: 193PS/ 5.600 rpm
Ροπή: 24,8 kgm/2.000 -5.000 rpm
Μετάδοση: Στους 4 τροχούς
Κιβώτιο: Συνεχώς μεταβαλλόμενης μετάδοσης CVT
Επιτάχυνση 0-100 km/h: 10,0 sec
Τελική ταχύτητα: 200 km/h
Μεικτή κατανάλωση: 9. 1 lt/100 km (δοκιμής)
Βάρος: 1.598 kg
Διαστάσεις (Μ/Π/Υ): 4.600/1.855/1.689 mm
Μεταξόνιο: 2.662 mm
Χώρος αποσκευών: 561-1638 lt
Εκπομπές CO2: 162/201 gr/km (NEDC/WLTP)
Τέλη κυκλοφορίας: 400 €
Τιμή: από 38.550€ Elegance (48.750€ η Executive της δοκιμής)
