Ο σχεδιασμός εθνικών πολιτικών υγείας, ως συστατικό ανάπτυξης βρέθηκε στο επίκεντρο συζήτησης στο πλαίσιο του 4ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών. Το Virus βρέθηκε εκεί.
Τη δύσκολη εξίσωση που μπορεί να διασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ βιωσιμότητας των συστημάτων υγείας, υγειών πολιτών και κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης συζήτησαν τρεις διεθνείς ομιλήτριες, υπό το συντονισμό του Βασίλη Κοντοζαμάνη. Κοινή συνισταμένη αποτέλεσε η ανάγκη αλλαγής της «συνταγής», με ευφυέστερη αξιοποίηση της τεχνολογίας και ευρύτερες πολιτικές.
Καλή πολιτική υγείας=καλή οικονομική πολιτική
Το στίγμα έδωσε από την αρχή ο κ. Κοντοζαμάνης. Όπως τόνισε ο Σύμβουλος Πολιτικής και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας είναι ανάγκη το Εθνικό Σύστημα Υγείας να βγει από την κρίση και να ανοίξει το επόμενο κεφάλαιο, ανταποκρινόμενο στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής.
«Συχνά τα υπουργεία οικονομίας πιστεύουν ότι η επένδυση χρημάτων στην υγεία είναι σαν να τα τοποθετείς σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Καλή πολιτική υγείας, όμως, είναι καλή οικονομική πολιτική» σημείωσε η Mary Harvey, πρώην Υπουργός Υγείας της Ιρλανδίας. Είναι πλέον σαφές ότι η πολιτική υγείας είναι στο επίκεντρο της ευφυούς και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, σύμφωνα με την κ. Harvey.
«Για να πείσουμε τα υπουργεία οικονομικών να επενδύσουν χρήματα στην υγεία, πρέπει να την καταστήσουμε πιο διαφανή», ανέφερε η Sarbani Chakraborty, Senior Health Systems Strategy Leader της Roche. Η κ. Chakraborty ανέδειξε τις τρεις κατευθύνσεις που απαιτούνται για την επίλυση της εξίσωσης διασφάλισης της πρόσβαση και βιωσιμότητας του συστήματος υγείας:
- Ολοκληρωμένα και όχι κατακερματισμένα συστήματα υγείας
- Βάση στην πρόληψη
- Ψηφιακός μετασχηματισμός
Η κ. Chakraborty υπογράμμισε και την ανάγκη συνεργασίας του ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα. «Πρέπει ο ιδιωτικός τομέας να είναι μέρος της λύσης», ανέφερε.
Καταρτισμένο προσωπικά και πλούτος δεδομένων, μέσω της συνταγρογράφησης, αποτελούν για την Julie Gerberding, Εκτελεστική Αντιπρόεδρο της Merck & Co τα δύο συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Αναφερόμενη, όμως, στο πλαίσιο που κρίνεται απαραίτητο για τη βιομηχανία, ώστε να επενδύσει πόρους η κ. Gerberding ανέδειξε τη σημασία της προστασίας της πατέντας, της ρυθμιστικής προβλεψιμότητας, αλλά και την κατεύθυνση της αγοράς, συνολικά, κατά πόσο δηλαδή μια χώρα είναι διατεθειμένη να αποζημιώσει την καινοτομία.
«Μπορεί να δημιουργηθεί χώρος για επενδύσεις μέσω μεσοπρόθεσμων αλλά και βραχυπρόθεσμων παρεμβάσεων», σύμφωνα με την κ. Gerberding. Αρχικώς, σημαντικός κρίνεται ο περιορισμός των περιττών δαπανών, είτε είναι αχρείαστα φάρμακα, εξετάσεις ή και νοσηλείες, με τις τελευταίες να αποτελούν και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Επιπλέον, ωφέλιμη είναι και η αξιοποίηση των γενοσήμων, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της συμμόρφωσης. Αποτελεσματική πρόληψηαποτέλεσε ακόμη μια κοινή συνισταμένη μεταξύ των ομιλητών. Το στέλεχος της MSD υπογράμμισε πως για παράδειγμα, κάποια εμβόλια εξοικονομούν χρήματα ακόμη και άμεσα. «Το εμβόλιο για την πνευμονιοκοκκική νόσο μειώνει τις νοσηλείες ηλικιωμένων», εξήγησε.
Ενδιάμεσες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν την αποζημίωση θεραπειών βάσει της αξίας τους. Αλλά αυτή η προσέγγιση δεν θα πρέπει να αφορά μόνο τα φάρμακα κατά την κ. Gerberding, αλλά θα πρέπει να διέπει όλες τις διαδικασίες. Η τεχνολογία υγεία μπορεί να συμβάλλει σημαντικά, προσφέροντας διαχείριση νόσων ακόμη και κατ’ οίκον, όπως επίσης και οι εμβολιασμοί και ο προληπτικός έλεγχος.
Σε ό,τι αφορά όμως τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, που αργεί να αποδώσει οικονομικούς καρπούς, αυτός βασίζεται στον κανόνα της “Υγείας σε όλες τις Πολιτικές”», ανέφερε η κ. Gerberding.
Η Υγεία δεν δημιουργείται στο νοσοκομείο. Η υγεία δημιουργείται στο σπίτι , στο σχολείο, στην εργασία, επενδύοντας στην πρόληψη και την ευζωία», διευκρίνισε.
Νοσοκομεία και νοσηλείες
«Το νοσοκομείο του μέλλοντος θα είναι το κινητό σας», υποστήριξε η κ. Harvey, εκτιμώντας πως στο μέλλον θα στέλνουμε δεδομένα υγείας στους γιατρούς μας, οι οποίοι θα τα εξετάζουν εξ αποστάσεως. «Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι ασθενείς διαχειρίζονται τις παθήσεις τους. Έτσι θα μειώσουμε τις νοσηλείες, τις επισκέψεις στα ΤΕΠ και άρα θα μειώσουμε τα κόστη. Πρέπει να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία με εξυπνότερο τρόπο», προσέθεσε.
Στην Ευρώπη το 80% των δαπανών υγείας πηγαίνουν στη διαχείριση χρόνιων παθήσεων. Την ίδια ώρα, όσοι είναι άνω των 65 ζουν με τουλάχιστον δύο χρόνιες παθήσεις. «Εδώ είναι η πρόκληση: πως διασφαλίζουμε ένα σύστημα υγείας προσβάσιμο σε όλους και βιώσιμο οικονομικά. Αυτό απαιτεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις», σημείωσε η κ. Harvey, υποστηρίζοντας πως τέτοια μέτρα εφαρμόζονται ήδη ανά την Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο παράδειγμα του νοσοκομείου της Πάτρας, έκανε λόγο για την εισαγωγή τεχνολογίας που μείωσε τη βρεφική θνησιμότητα, αλλά και νέες πολιτικές προμηθειών που εξοικονόμησαν 24 εκατ. σε περίπου 3 χρόνια. Η αφαίρεση μη απαραίτητων καθηκόντων από νοσηλευτές αύξησε την παραγωγικότητα τους κατά 33%, αν εφαρμοστεί πανελλαδικώς τότε θα επιτρέψει την αύξηση του αριθμού των νοσηλευτών κατά 12 χιλιάδες.
«Η καλύτερη διαχείριση των νοσηλειών θα μπορούσε να παράξει περισσότερες εξοικονομήσεις», συμφώνησε και η κ. Gerberding. Έσπευσε, όμως, να προσθέσει πως μείωση των νοσηλειών, οδηγεί σε λιγότερες κλίνες και άρα λιγότερο προσωπικό. «Σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να αποδεσμεύσουμε τη θεραπεία από το νοσοκομείο. Πρέπει να αλλάξουμε τι κάνουν τα νοσοκομεία», ανέφερε η κ. Harvey, αναδεικνύοντας την ανάγκη για μεταφορά υπηρεσιών στην κοινότητα. Όπως εξήγησε στο Virus, λίγο αργότερα, «καλύτερη διαχείριση της νόσου στην κοινότητα, στο σπίτι και στην ΠΦΥ θα μειώσει την ανάγκη του νοσοκομείου, που πρέπει να είναι για οξεία περιστατικά». «Αυτό βέβαια απαιτεί τόσο αλλαγή νοοτροπίας όσο και ανασχεδιασμού των σημείων που παρέχονται οι υπηρεσίες, μεταφέροντας τις δομές στις κοινότητες και στις δομές ΠΦΥ», προσέθεσε. Στην Ιρλανδία οι νοσοκόμες παροτρύνονται να μετακινηθούν από νοσοκομειακές δομές σε κοινοτικές, ανέφερε η πρώην υπουργός υγείας της χώρας, προτείνοντας ακόμη και χρηματικά κίνητρα για να αλλάξουν νοοτροπίες.
«Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το σύστημα κινείται γύρω από τον ασθενή και όχι το αντίθετο», ξεκαθάρισε.
Αλλαγή προσέγγισης στην αποζημίωση
Οι μέθοδοι οικονομικής διαχείρισης της υγείας χρειάζονται επίσης αναπλαισίωση. Ιδίως στο πεδίο της αποζημίωσης θεραπειών, υπηρεσιών και φαρμάκων, η προσέγγιση χρειάζεται να αλλάξει, όπως υπογράμμισαν όλες οι ομιλήτριες. «Μπορούμε να μάθουμε πολλά ο ένας από τον άλλον. Αλλά κυρίως πρέπει να είμαστε όλοι διαθέσιμοι να εφαρμόσουμε μεταρρυθμίσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε πως πληρώνουμε την Υγεία. Δεν είναι πλέον αρκετό να πληρώνουμε για φαρμακευτικά προϊόντα βάσει του όγκου, αλλά πρέπει να πληρώνουμε βάσει αξίας. Για αυτό χρειάζονται δεδομένα, χρειάζεται τεχνολογία. Αναλογιστείτε ότι λιγότερο από το 10% των νοσοκομείων αξιοποιεί τις δυνατότητες του m-health», σημείωσε.
Με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις νέες γονιδιακές θεραπείες, η κ. Harvey υπογράμμισε πως η πρόκληση είναι στην αποζημίωση τους. Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει να αλλάξουμε εντελώς το μοντέλο.
«Δεν αγοράζουμε πλέον δίσκους ή cd, αλλά πληρώνουμε για μια συνδρομή σε υπηρεσίες, όπως το Spotify ή στο Netflix για τις ταινίες. Στο μέλλον ίσως να πληρώνουμε συνδρομή για φαρμακευτικά προϊόντα, χωρίς να σχετίζεται με τον όγκο», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Μια τέτοια υπηρεσία απευθύνεται κυρίως στους χρονίως πάσχοντες που αποτελούν και το μεγαλύτερο κομμάτι του κόστους», σημείωσε η κ. Harvey μιλώντας στο Virus, στο περιθώριο του Φόρουμ.
Την ανάγκη για καινοτόμα χρηματοδότηση ανέδειξε και η κ. Gerberding. «Είναι ενδιαφέρουσα προσέγγιση η μετάβαση από τη συνταγογράφηση στη συνδρομή», ανέφερε. Εκτίμησε πως υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις διασποράς του κόστους της θεραπείας ή δημιουργίας ενός συστήματος υγείας που διασφαλίζει ουσιαστική πρόσβαση στους ασθενείς. Όλα αυτά θα δημιουργήσουν χώρο για την καινοτομία σε όλους τους τομείς.
Viris.com.gr
