του Γεράσιμου Χαλιώτη
Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τον περιορισμό των Ατομικών Ελευθεριών με σκοπό την προστασία της Δημόσιας Υγείας.
Πρόσφατα, η Γερμανική Βουλή, αποφάσισε τη μεταρρύθμιση του νόμου για την προστασία από τις λοιμώξεις με 412 υπέρ έναντι 235 κατά.
Αυτή η κίνηση κρίθηκε απαραίτητη καθώς υπήρξαν δεκάδες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες ακύρωναν μέτρα που είχαν επιβληθεί για την αντιμετώπιση του κορονοϊού[1].
- Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα ορίζει τα κριτήρια με βάση τα οποία θα μπορεί να εξαγγελθεί μια επιδημιολογική κατάσταση εθνικής εμβέλειας.
Μόνο μετά από αυτό, θα αποκτά ο ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας αυξημένες αρμοδιότητες να επιβάλει μέτρα με απόφασή του.
Πρόκειται, κατά την άποψη του γράφοντος, το δίχως άλλο για ένα μάθημα δημοκρατικής αντιμετώπισης ενός μείζονος σημασίας ζητήματος, το οποίο προξενούσε αβεβαιότητα και ανασφάλεια σε μεγάλη μερίδα των πολιτών, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να πειθαρχούν απόλυτα, εφόσον έχουν την τεκμηρίωση του λόγου της πειθαρχίας τους, μη ανεχόμενοι τις αυθαιρεσίες αλλά και την υπερβολική ελευθερία των κυβερνώντων.
- Όπως και στη χώρα μας, η πανδημία έγινε και εκεί προϊόν εκμετάλλευσης από πολιτικά γεράκια (εκ των οποίων άλλα πετούν ψηλά και ψάχνουν το επόμενο θήραμα για να κερδίσουν δημοσιότητα και εντυπώσεις και άλλα σέρνονται στη γη ψάχνοντας στα αποφάγια των ισχυρών για λίγη δημοσιότητα), όπως φαίνεται και από τις πολυάριθμες και πολυπληθείς συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας (εν μέσω μάλιστα πανδημίας).
Εδώ, βέβαια, είδαμε και πολιτικούς να φθάνουν (όπως τουλάχιστον καταγράφηκε από έγκριτους δημοσιογράφους) ανενόχλητοι στην Αμερικανική Πρεσβεία και εν συνεχεία να προσπαθούν να μεταβούν εκεί εκ νέου από άλλη διαδρομή (από όπου δεν επιτρεπόταν η διέλευση) προκειμένου να διαμαρτυρηθούν πως δήθεν τους απέκλεισε «το αυταρχικό Κράτος».
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσους ψηφοφόρους μπορεί να επηρεάσουν αυτά, ούτε και πόσο.
Εντός του πλαισίου της εξέλιξης και βελτίωσης των ειδών, ελπίζω να βελτιωθεί και αυτό το είδος και να καταστεί κάποια στιγμή αυτονόητο πως όταν υπάρχει νόμος που απαγορεύει τις συναθροίσεις για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, δεν θα δικαιολογούν πολιτικούς, οι οποίοι θα θεωρούν ότι μπορούν να τον «τροποποιήσουν» ή να τον «ερμηνεύσουν» κατά το δοκούν ή μάλλον κατά «τα καλά και συμφέροντα» ταις κάλπαις ημών.
Και για να ολοκληρώσουμε αυτή τη σύντομη αναφορά-άποψη, να τονίσουμε ότι από την άλλη πλευρά, κρίνεται απαραίτητη η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βεβαιότητα, διαφάνεια και ασφάλεια στη διαδικασία περιορισμού των ατομικών ελευθεριών για οιονδήποτε λόγο.
Ναι, οι ατομικές ελευθερίες μπορούν να περιορίζονται -για λόγους πάντοτε Δημοσίου Συμφέροντος- .
Αλλά τόσο οι λόγοι όσο και η διαδικασία και η διάρκεια των περιορισμών, θα πρέπει να είναι προκαθορισμένοι και στηριζόμενοι σε κρυστάλλινα κριτήρια ούτως ώστε να εμπεδώνεται σε κάθε έκφανση της κρατικής εξουσίας, σε κάθε δείγμα διακυβέρνησης, η εμπιστοσύνη των κυβερνώμενων στους κυβερνώντες ακόμα και όταν οι πολιτικές τους απόψεις διίστανται και διαφέρουν ριζικά.
Εκεί, ακριβώς, βρίσκεται και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, στο σεβασμό της δημοκρατικά εκλεγμένης πλειοψηφίας από όλους χωρίς εξαιρέσεις, υποσημειώσεις και εισαγωγικά.
Εν αναμονή της 6ης Δεκεμβρίου όπου αναμένεται η επόμενη «έξαρση συνταγματικών ανησυχιών» πολιτικών και μη ανδρών.
[1]Πηγή: Deutsche Welle (www.dw.de)
