Προς την τελική ευθεία οδεύει το πλάνο για την αξιοποίηση των κτιριακών εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου Σάρλιτζα στη Λέσβο.
Στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού έφτασε ο φάκελος για την έγκριση των προδιαγραφών του ανοικτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού προσχεδίων μελέτης υλοποίησης για την αξιοποίηση του οικοπέδου Σάρλιτζα με τη δημιουργία Θερμαλιστικού Κέντρου και Πολιτιστικού Συγκροτήματος, στη Λουτρόπολη Θερμής, Δήμου Μυτιλήνης.
To Κέντρο Θερμαλισμού και Αναζωογόνησης και ως Κέντρο Πολιτιστικό εκτιμάται ότι
- «θα προβάλλει την μοναδικότητα της ιστορίας και του Πολιτισμού της Θερμής και ολόκληρης της Νήσου Λέσβου».
Σημειωτέον ότι το Σάρλιτζα είχε αποτελέσει ”εντευκτήριο του καλού κόσμου”, έχοντας φιλοξενώντας κατά τις ένδοξες ημέρες του προσωπικότητες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Το Σάρλιτζα Παλλάς βρίσκεται στην περιοχή Θέρμη, ένα από τα παλιότερα χωριά της Λέσβου, λίγα χιλιόμετρα από την πόλη της Μυτιλήνης.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στον τουριστικό οδηγό της Λέσβου lesvosgreece.gr, η περιοχή, κατά την οθωμανική κυριαρχία είχε γίνει παγκοσμίως γνωστή για τις θερμές πηγές, κάτι το οποίο είχε αντιληφθεί στις αρχές του 20ου αιώνα ο Χασάν Εφέντη Μολλά Μουσταφά, αδελφός του τότε πρωθυπουργού του oθωμανικού κράτους και πλούσιος κάτοικος του νησιού.
Σε μια προσπάθεια να αναδείξει ακόμη περισσότερο την ομορφιά της Θέρμης και να την καθιερώσει ως τόπο χαλάρωσης, σε συνεργασία με Γάλλους αρχιτέκτονες, ανήγειρε το 1909 το «Σάρλιτζα Παλλάς».
Στα τουρκικά η περιοχή της Θέρμης ονομαζόταν ”Σάρλιτζα”, από το ”σαρί” που σημαίνει κίτρινο χρώμα και το ”λίτζα” που σημαίνει θερμοπηγή.
Το ξενοδοχείο ξεχώρισε τα επόμενα χρόνια για την αρχιτεκτονική του και την τοποθεσία του, προσφέροντας στους θαμώνες του λουτροθεραπείες σε συνδυασμό με κοσμική ζωή.
Στην ίδια περιοχή υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από τα οποία αποδεικνύεται ότι η στην περιοχή λατρευόταν η Αρτεμις, η προστάτιδα των ιαματικών λουτρών. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή το ξενοδοχείο και οι ιαματικές πηγές πέρασαν στο ελληνικό κράτος κι εν συνεχεία στην Εθνική Τράπεζα το 1925.
Λίγο αργότερα, η τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό το κτίριο αλλά και τις πηγές που το περιβάλλουν.
Πέρασε έτσι, το 1933 στα χέρια του οικονομικά ισχυρού τότε ΤΣΑΥ(Ταμείο Σύνταξης & Ασφάλισης Υγειονομικών) για να λειτουργήσει μέχρι και το 1982, χρονιά κατά την οποία έκλεισε και εγκαταλείφθηκε οριστικά.
