Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Τα παθήματα των άλλων είναι χρήσιμα μαθήματα. Η «σκληρή διαπραγμάτευση» της Αργεντινής οδήγησε στον οδυνηρό συμβιβασμό. Η αποθέωση του λαϊκισμού στη Βρετανία έφερε το ΒRΕΧΙΤ και τώρα τα παρακάλια για μια «ομαλή συμβίωση» με την Ευρωζώνη.
Η «εθνικά υπερήφανη» στάση του Ερντογάν έφερε τον εκλογικό του θρίαμβο, την παλινόρθωση του Σουλτανάτου στην Τουρκία και τώρα την απόλυτη φτώχεια για εκατομμύρια πολίτες που πριν από δύο μήνες χόρευαν περήφανοι στις κεντρικές πλατείες.
Κι εμείς; Εμείς τι μάθαμε από όλα αυτά;
Αγωνιούμε για τους τουρίστες που χάνουμε λόγω της υποτίμησης της τουρκικής λίρας. Χάνουμε μερίδια αγοράς στην παγκόσμια οικονομία αφού οι τουρκικές εξαγωγικές μονάδες παράγουν πολύ πιο φθηνά ανταγωνιστικά προϊόντα. Οι λαμπεροί, πάμπλουτοι Τούρκοι επενδυτές που αγόραζαν μαζικά ακίνητα και ελληνικές επιχειρήσεις, τα έσπαγαν στη Μύκονο με εξαψήφιους λογαριασμούς, τώρα παραμερίζονται φτωχοί κι ευάλωτοι, αναξιόπιστοι και μίζεροι.
Τούρκοι δανειολήπτες χρωστούν 83,3 δισ. δολάρια σε ισπανικές τράπεζες, 38,4 δισ. δολάρια σε γαλλικές και 17 δισ. δολάρια σε ιταλικές τράπεζες. Στην Ελλάδα ευτυχώς τη γλυτώσαμε με την πώληση της Finans Bank από την Εθνική στην Qatar National Bank από την οποία η Εθνική Τράπεζα πρόλαβε και εισέπραξε 2,75 δισ. σε σκληρό σταθερό νόμισμα, σε ευρώ.
Το σημαντικότερο όμως μάθημα από τα παθήματα της Τουρκίας, την ντροπιαστική οπισθοχώρηση της Βρετανίας και το επώδυνο ταγκό της Αργεντινής με τις αγορές, είναι η δύναμη της παγκοσμιοποίησης.
Δεν υπάρχει χώρα στον πλανήτη, τόσο αυτάρκης και ισχυρή ώστε να ζει μόνη, κλεισμένη και απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα. Ακόμη και ο παντοδύναμος Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ δείχνει να μαθαίνει την τέχνη του συμβιβασμού με την νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα, οι εποχές των υπερήφανων χορευτών της Πλατείας Συντάγματος, με τα αριστερά νταούλια που θα έδιναν εντολές στις αγορές, ευτυχώς παρήλθαν ανεπιστρεπτί.
Η αναγνώριση του λάθους του 2015, δεν είναι ωστόσο αρκετή για να αλλάξει τροχιά η χώρα.
Η Ελλάδα χρειάζεται ενεργητικές πολιτικές προσαρμογής και κατάκτησης μεριδίων αγοράς στην παγκόσμια οικονομία.
Η Ελλάδα χρειάζεται ηγεσίες ικανές να διαβάζουν τα μηνύματα και τις τάσεις που διαμορφώνονται στον πλανήτη.
Η γειτονική Τουρκία είναι χρήσιμο παράδειγμα προς αποφυγή. Κυρίως επειδή είναι τόσο κοντά ώστε να νιώθουμε κι εμείς την οδύνη της φτώχειας της δήθεν ανεξάρτητης, δήθεν εθνικής πολιτικής…
