Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Ο Αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης, θεωρεί και δηλώνει εμφατικά, με ιδιαίτερα επιθετικούς τόνους, ότι σε -αντίθεση με το παρελθόν-
- «η Ελλάδα χρησιμοποιείται πλέον στην Ευρώπη ως παράδειγμα προς μίμηση για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων».
Στις Βρυξέλλες, λέει ο κ. Χαρίτσης, αναφέρονται στην Ελλάδα ως θετικό παράδειγμα «για το πώς μπορούν αυτοί οι πόροι, με σωστή διαχείριση, με υψηλούς βαθμούς απορρόφησης, να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης και Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος, εξέδωσε πολυσέλιδη έκθεση που υπογράφουν οι οικονομολόγοι Μελίνα Βασαρδάνη και Δήμητρα Δημητροπούλου.
Η μελέτη της ΤτΕ αποκαλύπτει με αδιάσειστα στοιχεία, συγκρίσεις και ποσοστά, ότι στον τομέα της αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων του ΕΣΠΑ 2014-2020, η Ελλάδα -τα τελευταία 2 χρόνια- όχι μόνον καταγράφει σημαντική επιβράδυνση στις απορροφήσεις κονδυλίων αλλά δυστυχώς -αυτό είναι το σημαντικότερο- τα χρήματα των Βρυξελλών χρησιμοποιούνται μονοδιάστατα, σε έργα χαμηλής προστιθέμενης αξίας που δεν συνεισφέρουν στην ανάπτυξη, την απασχόληση και -κυρίως- στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου στη χώρα.
Από την έναρξη της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου το 2014 μέχρι το τέλος του 2017, δηλαδή σε διάστημα 4 ετών (από τα οποία τα 2 με διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), η σωρευτική εισροή πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. ανήλθε σε 3,52 δισ. ευρώ και είναι χαμηλότερη από τη σωρευτική εισροή που πραγματοποιήθηκε τα αντίστοιχα έτη των δύο προηγούμενων προγραμματικών περιόδων.
- Αυτό μάλιστα συνέβη παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα υποβοηθήθηκε από την πρόσθετη προ-χρηματοδότηση που παρείχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στη χώρα μας τα πρώτα χρόνια του ΕΣΠΑ.
Τα έργα που εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ 2014-2020 μέχρι τον Μάρτιο του 2018 αντιστοιχούσαν σε προϋπολογισμό δημόσιας δαπάνης ύψους 11 δισ. Ευρώ.
Με απλά λόγια, αντιστοιχούσαν στο 56,7% της συνολικής διαθέσιμης δημόσιας δαπάνης (19,4 δισ. ευρώ) που έχει προβλεφθεί για την περίοδο 2014-2020.
Υπάρχει ωστόσο μια σαφής ποιοτική παράμετρος που υπογραμμίζεται στην Μελέτη Βασαρδάνη- Δημητροπούλου:
Στα έργα που υλοποιούνται, επικρατεί το Επιχειρησιακό Προγράμματος Υποδομών.
Πρόκειται για έργα που δεν είναι περίπλοκα, δεν προσφέρουν ιδιαίτερη προστιθέμενη αξία -προφανώς γιατί οι υπηρεσίες δεν έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν πιο σύνθετα projects- αλλά εξυπηρετούν άμεσες πολιτικές σκοπιμότητες στις τοπικές κοινωνίες.
Το αν η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων -λόγω της ειδικής ρύθμισης που αποφάσισαν οι Βρυξέλλες για τις προκαταβολές ώστε να αντιμετωπισθεί η έλλειψη ρευστότητας στη χώρα- μικρή σημασία έχει, σε τελευταία ανάλυση.
Κρίσιμης σημασίας είναι η χρησιμότητα των έργων που χρηματοδοτούνται.
- Εξυπηρετούν τον στόχο της αλλαγής παραγωγικού μοντέλου στην Ελληνική Οικονομία;
- Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προσέλκυση σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων με τη βοήθεια -έστω- με τις εγγυήσεις και τη μόχλευση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΤΣΕ), του Σχεδίου Γιούνκερ;
Δυστυχώς το συμπέρασμα είναι ότι και αυτή η πολύτιμη πηγή ρευστότητας στην άνυδρη Ελληνική οικονομία, χρησιμοποιείται μόνο για ψηφοθηρικούς σκοπούς και προκλητική, ανούσια, προπαγανδιστική ρητορική…
