άρθρο του Μιχάλη Τζωρτζωρή, προέδρου του ΣΕΜΑ
επιμέλεια: Έλενα Ερμείδου
Η ενσωμάτωση της IDD στο εθνικό δίκαιο ενίσχυσε το πλαίσιο διαφάνειας στις συναλλαγές μεταξύ ασφαλιστικών εταιρειών, διαμεσολαβητών και ασφαλισμένων. Οι σημαντικότερες αλλαγές επήλθαν σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις προσυμβατικής ενημέρωσης του υποψήφιου πελάτη.
Ωστόσο, η IDD επηρέασε σημαντικά και τη δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ των διαφορετικών βαθμίδων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Ειδικότερα, δίνεται η εντύπωση ότι, στην προσπάθεια να καθοριστούν επακριβώς οι διαφορετικότητες των βαθμίδων διαμεσολάβησης, οδηγηθήκαμε σε ένα σημείο υπερβολής και αποκλεισμού των σχέσεων συνεργασίας. Περάσαμε, δηλαδή, από ένα καθεστώς πλήρους ελευθερίας συνεργασιών, σε ένα πλαίσιο απόλυτης απαγόρευσης συνεργειών, που μόνο θετικά δεν λειτουργεί για τον ασφαλισμένο, για την αγορά και την ελληνική οικονομία, κατ’ επέκταση.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο μεσίτης ασφαλίσεων διαφοροποιείται από τις άλλες βαθμίδες διαμεσολάβησης του κλάδου, όχι μόνο λόγω του γεγονότος ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ασφαλισμένου, αλλά και για τις εξειδικευμένες και σε βάθος γνώσεις που διαθέτει για συγκεκριμένες κατηγορίες ασφάλισης, όπως οι μεγάλοι εμπορικοί-βιομηχανικοί κίνδυνοι, τα τεχνικά έργα, αλλά και οι κίνδυνοι ευθυνών που απαιτούν ειδικές γνώσεις και ειδική διαχείριση.
Η απαγόρευση, λοιπόν, της ανάπτυξης συνεργειών μεταξύ μεσιτών ασφαλίσεων και ασφαλιστικών πρακτόρων στερεί την εξασφάλιση της αναγκαίας εμπειρίας και της γνώσης για τη διαμεσολάβηση στην κάλυψη ανάλογων κινδύνων. Με άλλα λόγια, ο νόμος λειτουργεί αποθαρρυντικά στη διάχυση των ειδικών μοντέλων ασφάλισης που απαιτούνται για σύνθετες ασφαλιστικές καλύψεις, αντί να τις επιδιώκει.
Πρόκειται για εξέλιξη η οποία, πέραν του αδικαιολόγητου «απαγορευτικού» που θέτει σε συνεργατικές δράσεις στον τομέα της διαμεσολάβησης, ενέχει τον κίνδυνο της μη ορθής ασφάλισης και, κατ’ επέκταση, αποζημίωσης του ασφαλισμένου. Κι αυτό σε μια περίοδο κατά την οποία κύρια προτεραιότητα του κλάδου είναι η τόνωση της ασφαλιστικής συνείδησης του Έλληνα πολίτη, εργαζόμενου και επιχειρηματία.
Με δεδομένο, λοιπόν, το ότι οι μεσίτες ασφαλίσεων εξειδικεύονται στην κάλυψη σύνθετων ασφαλιστικών κινδύνων και διαθέτουν τεχνογνωσία που θα ήταν χρήσιμη στις υπόλοιπες βαθμίδες ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο για την ορθή ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς να προβλεφθεί νομοθετικά η δυνατότητα συνεργασίας τους με τους ασφαλιστικούς πράκτορες. Η κατάργηση, λοιπόν, των στεγανών μεταξύ των δύο κλάδων της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης καθίσταται όχι μόνο αναγκαία, αλλά και επιβεβλημένη, και με τη θέσπιση των αναγκαίων ρυθμίσεων μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί.
Άλλωστε, αν επιθυμούμε τη διεύρυνση του πλαισίου δράσης της ιδιωτικής ασφάλισης, θα πρέπει οι συνεργασίες να επιδιώκονται και όχι να αποκλείονται. Ειδικά δε όταν πρόκειται για την παροχή πληρέστερων και ορθότερων υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους.
Τη θέση αυτή στηρίζει ο ΣΕΜΑ και την επικοινωνεί σε όλους τους φορείς της ασφαλιστικής αγοράς, προκειμένου να πείσει την Πολιτεία να παρέμβει νομοθετικά, με στόχο να άρει το «απαγορευτικό» που ισχύει σήμερα.
*αναδημοσίευση από τον Οδηγό Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης 2019
Πατήστε εδώ για να δείτε online την ετήσια ψηφιακή έκδοση
